تاریخچه تاتو خالکوبی چیست؟

تاریخچه تاتو خالکوبی چیست؟  در این مقاله قصد داریم اطلاعاتی را در ارتباط با تاریخچه تاتو، به عنوان یکی از مراکز پاک کردن تاتو در یک جلسه را به شما عزیزان بدهیم.

سیر تکاملی خالکوبی

ما اغلب خالکوبی‌ها را به عنوان نمادی از سرکشی، خودخواهی و هویت در نظر می‌گیریم. هنری که در فرهنگ‌های غربی هم تحسین و هم تقبیح می‌شود. اما حالا چقدر درباره خالکوبی می‌دانیم؟ از کجا آمده است و چرا امروزه هنوز انجام می‌شود؟ در این مقاله میخواهیم توضیح مفصلی درباره تاتو و خالکوبی ارائه دهیم.

فرضیه خالکوبی

آیا شما تعجب می‌کنید اگر بفهمید این هنر از حدود هزاران سال پیش بوده است. بیشتر در بدن زنان متولد شده و در خانواده‌های اصیل بوده است؟ این علایم نشانه گروه و سلسله مراتب اجتماعی بوده است. با گذشت زمان، خالکوبی‌ها ارزش خود را از دست دادند. بنابراین چرا مردم درباره اینکه چه چیزی در پوست ما است یا نیست، حساس هستند؟

بازبینی کلاسیک

اجازه دهید ساعت را به عقب برگردانیم و کمی به عقب برویم– اوه هزارن سال؟

به گفته مجله اسمیت‌سونیان، اولین نمونه‌های شناخته شده خالکوبی  به تاریخ 3250 قبل از میلاد مسیح بر می‌گردد. از حفاری‌های جدید ایسمن در سال 1991 بدست آمده است.

مرد مومیایی، که بین مرز اتریش–ایتالیا پیدا شده، که کربن سنجی شده است و حدودا 5200 سال قدمت دارد. چندین علامت جوهری بر روی پایش، کمر و پشت‌ش دارد. در کل 61 علامت. محققان حدس زدند که این خالکوبی‌ها به دلایل درمانی مثل طب سوزنی، انجام شده‌اند. هرچند، خالکوبی‌ها صرفا به منظور دارویی نیستند، آنها همچنین نماد گروه هستند.

فرضیه‌های مردانه

سرزمین فرعون جایی است که خالکوبی سمبل موقعیت و قدرت است. مسئله عجیب درباره این مصریان جوهری این است. بیشتر خالکوبی‌ها متعلق به مومیایی زنان است که به 2000 سال قبل از میلاد بر می‌گردد.

به محض اولین کشف، باستان‌شناسان فرض کردند انها زنانی با سابقه قابل بررسی هستند. یعنی زنان رقصنده یا زنان موقت پادشاه. هرچند، یک جسد پیدا شد که با نشان سلطنتی در جایی که امروزه به نام اقصر معروف است دفن شده بود. بعدها به نظر می‌رسید که بدن این زن که بعدا کشف شد، باقیمانده یک کاهنه سطح بالا به نام امنت باشد.

بهترین خالکوبی‌ها در غرب نیل

بیشتر زنانی که خالکوبی داشتند از دوره سلسله‌ای بودند. با آنها، باستان‌شناسان مجسمه‌های زنانی را پیدا کردند که طرح‌های پیچیده روی بدن‌شان را نشان می‌دادند. اغلب اطراف شکم، سینه‌ها و ران‌ها بود، که به نظر می‌رسد برای محافت در مدت بارداری و زایمان هستند.

این خالکوبی‌ها دارای الگوهای نقطه‌ای بودند، که با دوده و سوزن زده شده بودند. تصاویر الهه بس در بالای ران ترسیم شده بود. این الهه تولد را نشان می‌دهد و عموما به دنبال راهنمایی است. چون جوهر مرتبط با باروری بود، بیشتر خالکوبی‌ها در مصر باستان بودند که تقریبا به طور انحصاری در زنان بود.

تایید و مخالفت

همانطور  که هزاره‌ها گذشت، معنای خالکوبی بطور چشمگیری تغییر پیدا کرد. در یونان باستان، عقیده کلی درباره خالکوبی‌ها این بود که آنها وحشی هستند. تراسی‌ها خالکوبی می‌کردند و به این الگوها احترام می‌گذاشتند. فقط افرادی که در خانواده‌های نجیب زاده بدنیا می‌آمدند آنها را داشتند. آنهایی که خالکوبی نداشتند در گروه‌های پایین‌تر یا فقیر بودند.

یونانی‌ها جوهر را دیدند و اهمیت آن را  کم کردند. آنها از این شیوه استفاده کردند تا برده‌ها  و همچنین زنان را نشان گذاری کنند. آیا می‌توانید مقدار جوهر روی بدن شهروندان یونانی را حدس بزنید؟ حتی گلادیاتورها،  مردان بد تاریخ روم خالکوبی را به عنوان شکلی از اموال عمومی داشتند.

بد سلیقه

کار خالکوبی وحشیانه تصور می‌شده است و در یونان کاملا آن را ستم می‌دانستند. مورخ یونانی هرودوتوس جنایتکاران، برده ه‌ها و زندانیان جنگ را توصیف می‌کرد که خالکوبی‌های جنایاتشان را روی پیشانی داشتند. آنها اغلب با زنانی تراسی موسوم به مئنادس مقایسه می‌شدند، که بطور کلی به زنان دیوانه تعبیر می‌شدند.

بجز یونان و روم، فرهنگ‌های معاصر دیگر مثل تراسیان، بریتانیایی‌ها، گول‌ها، اقیانوس ارام، لاتین و بوم‌های آمریکای شمالی خالکوبی را به عنوان نشانه برتری، افتخار و غرور می‌دانستند.

بیشتر از یک آزمایش سطحی

بله، در آمریکای لاتین، بازی خالکوبی قوی و شدید بود، مخصوصا در بین آنهایی که متعلق به فرهنگ‌های موچی و می سی سی پی بودند. فرهنگ موچی از افراد پرو باستان تشکیل شده بود و به خوبی برای توجه زیاد به جزئیات در سرامیک، طلاکاری، پارچه، نقاشی‌های دیواری و افراد شناخته شده است.

ماسک‌های پیدا شده با نشانه‌های مختلف به خوبی خالکوبی متعلق به مالک را نشان می‌دهد، که به محض مرگ‌شان، با این ماسک به عنوان نشانه هویت‌شان و نیروی زندگی دفن می‌شدند. برای آمریکایی‌های بومی، فرهنگ‌های می‌ سی سی پی خالکوبی را به عنوان قسمت اصلی اشتراک گذاری ایده مذهبی در نظر گرفته می‌شده است. این نشانه‌ها اغلب در جشن‌های زندگی نشان داده می‌شده است. برای یک جنگجو به دام انداختن یک روح را نشان می‌دهد وقتی کسی را در نبرد می‌کشته است. B.R.U.T.A.L .

روش‌های خالکوبی

تا زمان اختراع ماشین خالکوبی الکتریکی در سال 1891، خالکوبی به صورت سنتی به شکل چوب و فشار بود. در مصر باستان، این ابزارهای مورد استفاده در خالکوبی‌هایی دارای فلز تیز با دسته چوبی بودند. برخی سوزن‌ها را برنز ساخته شده بودند، در حالیکه در مالزی، بومیان باستانی از شیشه آکای ولکانیک وسدیین استفاده می‌کردند.

ماوری همچنین از هنر خالکوبی خودشان مغرور بودند، که آنها آن را تا ماکو می‌نامیدند (به معنای تاتوی ماوری). نمادگرایی این موضوعات که داخل پوست افراد زده می‌شد و موفقیت یا وضعیت فرد در قبیله را نشان می‌داد. با این حال، برخلاف هنر سوزن زنی، ماوری طرح‌ها را روی پوست با استفاده از استخوان مرغابی می‌زدند.

همه خالکوبی‌ها یکسان ایجاد نشده‌اند

دلیل خاصی وجود دارد که چرا ماوری بدن‌شان را خالکوبی می‌کردند. کجا، چه و چگونه هم در شیوه‌های خالکوبی ماروی فاکتورهای مهمی بودند. برای نمونه، این خالکوبی‌ها اغلب روی صورت، چانه وباسن بودند.

صورت به عنوان قسمت مقدس بدن در فرهنگ ماوری شناخته شده است و خالکوبی اعلامی است که شما کی هستید. و فقط مردان نیستند–بلکه زنان طرح‌های پیچیده روی چانه و لب‌هایشان چاپ می‌کردند، که می‌توانست به بیان چهره حالت خاصی تاکید کند. از اینرو این شیوه تا اواخر قرن 17 آهسته شد، این سنت ادامه یافت طوری که در اصل هدف بوده است.

فقط عجیب و غریب

بسیار خوب، بنابراین الگویی وجود دارد، اگر ارتباطی بین خالکوبی و شخصیت وجود نداشته باشد. چه آنها فرهنگ یا مالکیت را نشان دهند، خالکوبی‌ها نشانه‌هایی هستند که اعلام می‌کنند چگونه آن شخص خوداش را می‌بیند یا چگونه دیگران او را می‌بینند.

اگر ما نوار ویدئویی تصویری از تاریخ و تلاش‌ها تا قرن نوزدهم بگیریم، پس ما رویکردهای جدید خالکوبی و نشانه گذاری را می‌بینیم. خالکوبی‌ها صرفا یک حالت فرهنگی قابل توجه نیستند. خالکوبی‌ها به عنوان شکلی از خود بیانگری و حتی میهن پرستی آغاز شدند.

تغییر چشمگیر

همانطور که اکتشافات جهانی زیاد می‌شوند و فرهنگ‌ها مشخص می‌شوند، بنابراین رسوم‌شان را انجام می‌دهند. یکی از آنها خالکوبی بود. تنها راهی که فرد قادر به دیدن چنین تزئینات عجیبی بود که هنرمندان سیرک بود.

در فرهنگ‌های غربی، خالکوبی فقط روی بدن ملوانان، قبیله‌های بومی آمریکا و هنرمندان قابل قبول بود. تا اواخر دهه 1800، یک زن با ایجاد رسم خالکوبی به عنوان یک هنجار استاندارد، تاریخ را تغییر داد. نام‌اش مود واگنر بود.

جرات دو برابر

در فوریه سال 1877 مود استیون متولد شد، مود یک بندباز حرفه‌ای و بندباز در چند سیرک در حال سفر بود. یک سال، مود به نمایشگاه خرید لوئیزیانا مسافرت کرد، که او به عنوان بندباز حضور داشت.

در این نمایشگاه بود که او خیلی زود گاس واگنر را ملاقات کرد، که در آن زمان معروف به گلوب‌تروتر و یک هنرمند مشهور شناخته شده بود. او تنها فرد هنرمندی بود که با دست و روش سوزن کار می‌کرد. شایعه شد که این زوج بعد از اینکه مود پیشنهاد کرد به او خالکوبی یاد دهد، عاشق هم شدند.

به نام عشق

آن روز، مود اولین خالکوبی‌اش را انجام داد. تنها فردی که به او اجازه داد روی پوستش کار کند، عشق زندگی‌اش بود. بعد از چند سال از آن تاریخ، دو متاهل و مود شاهکار همسرش شد.

او خیلی زود تجارت خالکوبی و حتی چگونه خالکوبی با سوزن را انجام دهد، را یاد گرفت. بعد از اینکه اولین ماشین خالکوبی توسط سام اریلی در سال 1891 اختراع شد، مود به خودش به عنوان اولین هنرمند خالکوبی زن در آمریکا افتخار می‌کند.

خالکوبی و تاتو میهن‌پرستانه

همانطور که سال‌ها گذشت، بدن مود به اهستگی تقریبا با جوهر پر شده بود. طرح‌هایی که  در مدت دوره اولیه‌اش محبوب بودند شامل خالکوبی‌های میهن پرستانه بعلاوه خالکوبی‌های افراد، گیاهان مختلف و حیواناتی مثل میمون، پروانه، شیر، اسب، مار و درختان بودند.

این مسئله افراد را تشویق می‌کرد تا خالکوبی غیر از هنرمندان سیرک را ببینند. هر کسی که می‌خواست دوباره پوستش را مثل بوم نقاشی برای نقاشی هدف قرار دهد، می‌توانست با هنر بدن انجام دهد.

کتاب راهنمای ثبت جهانی 

برای یک مدت طولانی، خالکوبی فقط برای تعداد انگشت شماری از افراد، از جمله ملوانان و هنرمندان، مورد استفاده قرار می‌گرفت.  آیا با اطمینان می‌توان گفت  که خالکوبی درباره نمایش یا صرفا هدف سرگرمی افراد زیادی نبود؟ شما به شدت اشتباه می‌کنید. از سال 2006، لوسی دیاموند ریچ به عنوان فردی که بیشترین خالکوبی را در دنیا دارد، معرفی و اعلان شد. او 100% بدنش را با خالکوبی پوشانده است که شامل پلک داخلی چشم، لثه‌ها و همه نقاط بدنش‌اش می‌شد.

یک هنرمند و سرگرم کننده، ریچ به خالکوبی معتاد شده بود چون ران‌هایش را هم پر کرده بود. این فقط به ما نشان می‌دهد که هنوز افرادی هستند که هنر خالکوبی را به خاطر نمایش گذاشتن انجام می‌دهند. هرچند افرادی وجود دارند که به کار هنریشان افتخار می‌کنند، البته نه چیزهای عجیب، اما مثل افرادی که شجاعانه برای کشورشان می‌جنگند.

جنگ نگاره

قبل از اینکه علامت‌های سگ وجود داشته باشد، خالکوبی نشانه‌هایی برای آنهایی بود که در نبرد جنگیده بودند. در صورت مرگ یک سرباز، خالکوبی ابزار قدرتمندی برای شناسایی بدن‌های شناسایی نشده بود

برای نمونه، در نبرد هاستیگ در سال 1066، پادشاه هارولد دوم در حالیکه در مقابل ویلیام ارتش فاتح می‌جنگید، قابل شناسایی نبود. تنها فردی که توانست بدن او را شناسایی کند، همسر قانونی هارولد، ادیت سوانشا بود. او را از روی خالکوبی‌اش شناخت. این هدف خالکوبی ادامه داشت.

خالکوبی آزادی

شبیه نبرد هاستیگ، جنگ داخلی سربازان با خالکوبی‌های میهن پرستانه برای نشان دادن عشق و غرور نسبت به کشورشان بود. بعلاوه بدن‌شان را با یک روش منحصر به فرد و قابل شناسایی نشان گذاری می‌کردند که اگر در نبرد کشته شدند، شناسایی شوند.

اگر یونیفرم‌شان پاره شد، خالکوبی گاهی تنها روشی بود که فرد شناسایی می‌شد. اگر چه ممکن است به نظر ترسناک برسد که خالکوبی علامت شناسایی آینده‌تان باشد، و آنهایی که می‌جنگند، روشی برای بیان این بود که آنها تا اخر جنگیده‌اند و عشق‌شان را به دوستداران هدیه کرده‌اند. کم‌کم خالکوبی میهن پرستانه نشانه‌ای از قدرت، شجاعت و سرسختی شد.

* جوهر نیویورکی

یکی از مشهورترین هنرمندان خالکوبی که بنیاد خالکوبی آمریکائی را تاسیس کرد، مارتین هیلدبراندت است.  تاسیس مغازه‌ای در خیابان اوک در منهتن در سال 1846، هیلدبراندت به صورت گسترده اولین خالکوبی را در شهر نیویورک ایجاد کرد.

او یک روند دایمی خالکوبی روی ملوانان و سربازان جنگ داخلی از شمال و جنوب را آغاز کرد. همچنین در طول قرن نوزدهم بود که پادشاه ادوارد VII یک خالکوبی را در اشراف زادگان انگلستان آغاز کرد. از آن به بعد خالکوبی‌ها در ابتدا برای ملوانان و مردان ارتشی بود. خیلی زود یک سبک متمایز متولد شد: خالکوبی‌های جری ملوان.

* از ژاکت تا آستین‌های جوهری

هنگامی که جنگ جهانی دوم شروع شد، میلیون‌ها پسر جوان آمریکایی نجیب‌زاده به خارج از کشور فرستاده شدند تا در جنگ علیه نازی‌ها شرکت کنند. هر پسری که آنها از دبیرستان منتقل کردند، ستارگان ورزشی تا ملوانان و سربازان پیاده بودند. همانطور که آنها به اروپا سفر کردند، بسیاری از ملوانان از پایگاه دریایی پرل هاربر اعزام شدند که هنرمند مشهور خالکوبی نورمن کالینز مغازه خالکوبی‌اش را آنجا مستقر کرده بود.

به شدت خودش را خالکوبی کرد، تصاویر نمادینش روی پشت، شانه، سینه و بازو، ملوانانی که به خارج از کشور رفته بودند، بود. مرد ملوان سابق، کولین با نام جری ملوان مشهور شده بود. نام و خالکوبی‌اش خیلی زود مشهور شد، و سبک جدیدی متولد شد.

* همه جری را دوست دارند

ملوان جری نامی بود که هر مرد دریایی  در دوره خودش خارج از کشور او را می‌شناخت. کسانی که در دهه 1920 بزرگ شدند، خالکوبی حالتی از مبارزه فرهنگی بود و به عنوان خالکوبی اجتماعی دیده می‌شد که هیچ جایی برای جریان اصلی نداشت. و این تغییر زمانی رخ داد که او خالکوبی‌کار افسانه ای توماس را ملاقات کرد و به  او یاد داد چگونه از ماشین خالکوبی الکتریکی استفاده کند.

او به آدم‌های بیکار شراب ارزان یا پول تو جیبی می‌داد تا کارش را تمرین کند. با روحی آزاد، جری به نیروی دریایی پیوست  و آنجا جایی بود که او عشقی برای کشتی‌ها توسعه داد. خیلی زود عشق‌اش و هنراش با هم ترکیب شدند.

* پوپی تنها ملوان خالکوبی شده نبود

جری ملوان تنها هنرمند خالکوبی‌ کار در طول جنگ نبود. یک بازیکن مهم دیگر در این صنعت پول راجرز بود، که خودش دارای کشتی با نام ایرون فکتوری بود. مثل کولئین، راجرز سبک خالکوبی را توسعه داد  که سربازان، عقاب‌ها، پرچم‌های آمریکایی، قلب‌های گوشتی، زنان شهوتران، و موتیف‌های میهن‌پرستانه دیگر را ترکیب می‌کرد.

کارهایش از اد هاردی و بسیاری از هنرمندان معروف دیگر الهام می‌گرفت. خیلی زود تنها ملوانی نبود که خالکوبی می‌کرد. زنان در دهه 1950 خواستار بخشی از هنر روی پوست‌شان شدند که نشانه‌های زیبایی و بنرهایی بود که  خودشان را به عنوان دارائی همسرشان تلقی می‌کرد. دقیقا پیشرو نبود، اما خیلی تغییر کرد. در دهه 1960، خالکوبی کاملا نشانه ضد فرهنگ شد.

* تنها برای ملوانان نیست

از اینرو در فرهنگ آمریکائی ما تصور می‌کنیم، خالکوبی کار روی بدن ملوانان است، امروزه فکر می‌کنیم خالکوبی متعلق به بدن لات‌ها، اراذل و اوباش است. چرا؟ همه به ریشه هویت بر می‌گردد.

مردم می‌خواهند خودشان را با ابزارهایی مثل هنر و میراث فرهنگی نشان بدهند، و هیچ جایی غالب‌تر از فرهنگ ژاپنی نیست. خالکوبی شکلی از شورش، عشق حرفه‌ای به کشورشان بود و نشان می‌داد چه کسی آنها با نشان دادن رنگ و نمادهای تصویری هستند. ما در مورد یاکوزا حرف می‌زنیم.

* هنر ایروزمی

هنر خالکوبی ژاپنی، یا ایروزمی به دوره طلایی‌اش بر می‌گردد: دوره ادو (1868-1600). این روند در ابتدا با برندهای جنایی شروع شد. مسئولان مجرمین را به عنوان تنبیه خالکوبی می‌کردند و برای آنها پیدا کردن کار یا ورود دوباره به جامعه سخت می‌شد.

در آن دوره، اعضای یاکوزا روشی را به عنوان ابزار برندسازی، انتقال علایم به شکل لکه‌ای از اعتراض انتقال می‌دادند. خیلی زود، خالکوبی از حالت علامت جنایی به مدال افتخار تغییر کرد. به زودی، این اهمیت به علایم هنر ژاپنی، فرهنگ و مذهب تغییر کرد.

* معنای نهفته

با استفاده از روشی مثل سوزنی، هنرمندان خالکوبی یا هورشی، از روشی موسوم به تبوری استفاده کردند. از یک سوزن استیل استفاده کردند که محکم به انتهای یک چوب یا فلز متصل شده بود، این میله بین انگشت شصت و سبابه قرار می‌گرفت، در حالیکه دست مخالف با یک نیروی رو به پایین جوهر دست پایین را  منتقل به پوست می‌کرد.

هر طرح منحصر به فرد دارای خالکوبی است و نشان می‌دهد چه کسی آنها هستند و چه می‌خواهند نشان بدهند. هیچ خالکوبی بی معنی نیست و اغلب تمام بدن، پشت یا دست را می‌پوشاند.

* هیچ چیز بی‌معنی نیست

خالکوبی ژاپنی‌ها هزاران معنا را منتقل می‌کند. برای نمونه، یک نقاشی محبوب از اژدها، بسته به رنگش، حامیان انسان را نشان می‌دهد. رنگ، اگر سیاه، زرد یا آبی انتخاب شود، خصوصیات پوشنده مثل خرد، مهربانی، خیرخواهی، جسارت و قدرت را نشان می‌دهد. ماهی کوی خوش شانسی، ثروت و پشتکار را نشان می‌دهد.

تصاویر دیگر مثل شیاطین، رزمندگان بوشیو و شکوفه‌های گیلاس در خالکوبی‌ها با هم ترکیب می‌شوند تا نمادی از این باشد که چقدر فرد می‌خواهد خودش را نشان دهد. داشتن دیو روی بازو برای وحشت استفاده می‌شده است و نمادی از بی‌رحم بودن فرد است، در حالیکه شکوفه‌های گیلاس اغلب چرخه شگفت‌آور رنگ‌ها در زندگی را نشان می‌دهد.

* شکل دیگری از هنر

دیر یا زود، فقط خالکوبی یاکوزا نبود که به سطح متفاوتی رسید. خالکوبی روی کل بدن و دست خیلی برای خودبیانگری از طریق فرهنگ عمومی محبوب شد. رسانه‌های اجتماعی به عنوان پشتوانه الهام بخش نمایش هنر بدن شدند و معنای جدیدی برای پوست‌تان ارائه کردند.

بزودی مهم نیست شما متعلق به کدام قبیله هستید، یا می‌خواهید چگونه دیگران شما را درک کنند، حالا مهم این است که چگونه خودتان را درک می‌کنید. پوست بوم نقاشی می‌شود که هنرمند آزاد است روی بدن‌تان داشته باشد و می‌تواند پالت و طرح را کنترل کند.  برای داشتن چیزی پیچیده مثل تصویر زیر 20 تا 30 ساعت برای تکمیل آن زمان می‌برد، و گر نه بسته به دقت جزئیات ضروری خالکوبی است. قبل از اینکه شاهکار بزرگی در پشت‌تان داشته باشید، دوباره فکر کنید.

 * عکس‌العمل

متاسفانه، در فرهنگ ژاپنی، ما خالکوبی را به عنوان کارهای هنری زیبا می‌بینیم، که اغلب مرتبط با بزهکاران هستند. در رسوم اجدادی، آنها  نشان دهنده فردی بودند که ارتباطی با عالم اموات دارند.

و یاکوزا تنها جنایتکاری نبود که از خالکوبی استفاده کرد. در فرهنگ گروه دیگر، خالکوبی می‌تواند  حتی اهمیت اقتصادی داشته باشد. با چنین هدفی متعلق به گروهی مثل مارا سالواتورا یا MS-13 است.

* گمراهی

گرچه اخیرا، خالکوبی مرتبط با گروه خاصی شده است. در دهه 1980 در لوس آنجلس تاسیس شده است، این گروه از مهاجرانی تشکیل می‌شود که در جنگ داخلی السالواردو نقش داشتند.

به محض رسیدن به ایالات متحده، بسیاری از آنها در جامعه خودشان به دنبال پناهگاهی بودند و از تبعیض و فقر گروه‌های مشترک فرار می‌کردند که هدف اصلی حمایت از مهاجران آمریکایی‌های لاتین بود. هرچند، این گروه در فعالیت‌های جنایی و مواد مخدر نقش داشت که بعد بدتر و خونریزی شد. خیلی زود، اعضای گروه جدید خالکوبی را شروع کردند.

* وفاداری تنها به یک نفر

MS–13 بدن‌شان را خالکوبی می‌کردند تا وفاداریشان به جامعه‌شان و عضویت در گروه‌شان را نشان دهند. اغلب این طرح‌ها متغیر هستند، اما فداکاری باقی می‌ماند. از اینرو ممکن است عجیب باشد، برخی از گروه‌ها حتی برای اهداف اقتصادی خالکوبی می‌کردند.

برای نمونه، برای یک شخص خالکوبی شده پیدا کردن کار سخت است، و اغلب بعد از اینکه علامت دار می‌شود، انها گزینه‌های کمی دارند اما به کار با گروه‌های وابسته ادامه می‌دهند. برای مثال، آنها قادر نیستند برای گروه‌های رقیب کار کنند. همچنین این شیوه به رهبران گروه‌ها کمک می‌کند تا اعضای خود را نگه دارند. با اعضایی که در گروه‌هایشان کار می‌کنند، رهبران می‌توانند دستمزدشان را کنترل کنند و با آنها به همان ترتیب رفتار کنند.

* خالکوبی مد روز

شبیه خالکوبی‌هایی می‌رسد که بطور کلی سابقه کاملا منفی را نشان می‌دهند، حتی وقتی آنها با هویت شخصی یا میراث فرهنگی ترکیب می‌شوند. هرچند، همانطور که ما در قرن 21 پیش می‌رویم، به نظر می‌رسد که  روشی که ما خالکوبی را می‌بینیم دوباره در حال تغییر است.

چیزی که زمانی مرتبط با نشانه‌ای از تضاد فرهنگی و جنایت بود به شکل هنری تبدیل شده است. امروزه، 36% آمریکایی‌های بین سنین 18 تا 25 سال خالکوبی دارند، و این روند رو به افزایش است. چرا؟ رسانه‌های جمعی. زمانی که نشان می‌دهد جایی مثل میامی کارشان را شروع کردند، خالکوبی یک جایگاه جدید در ارتباط با فرهنگ پیدا می‌کند.

* تغییر ظاهر

خیلی زود، عموم دیدگاه‌شان نسبت به خالکوبی را تغییر دادند و آنها را به عنوان کارهای هنری چشمگیر و اشکاری دیدند. خالکوبی فقط تصاویری از زنان پوشیده، مانیکور زننده یا صورت خندان روی گونه نیست، یادگاری برای عشق مرده، یک بوم کشیده پوستی برای یادگاری، احساسات و اصالت است.

شما در رسانه‌های اجتماعی پخش می‌کنید، و خالکوبی  یک روند می‌شود. شبیه هر هنر دیگری، خالکوبی  افت و خیزهای خودش را دارد.

 * خودتان باشید

چه  شما یک خالکوبی کوچیک از دو دست شبیه کولی، گل، ماه و خورشید یا یک نقل قول داشته باشید، می‌دانید چیزی که روی بدن‌تان طرح کرده‌اید قسمتی از تاریخ است.

ما اولین نفراتی نیستیم که بدن‌مان را جوهر می‌زنیم و تلاش می‌کنیم بگوییم که هستیم و چه دوست داریم و آخرین نفر هم نیستیم. شما می‌توانید حتی خالکوبی‌تان را مدت‌ها حفظ کنید و آن را برای عشق‌تان یاداوری کنید. نکته این است که، خالکوبی ممکن است روی سطح پوست‌تان بماند، اما معنایش عمیق‌تر از پوست است.  حالا ما احساساتی هستیم، اجازه دهید به برخی از خالکوبی‌ها نگاهی بیاندازیم . . . خوب نباید در اولین جا نوشته شود.

 * از تعهد نترسید

خالکوبی صورت هرگز ایده خوبی نیست. مگر اینکه شما به دنبال تمسخر بقیه زندگی‌تان باشید، پس خالکوبی صورت انتخاب مدل زندگی است، مخصوصا اگر نام مردی باشد که 24 ساعته باشد. درست است، این خالکوبی روی زنی با نام لیزا تومانیتینز بود، که نام روسالن را روی صورتش نوشت.

اگر چه آنها به صورت آنلاین صحبت می‌کنند، آنها فقط رو در رو برای کمتر از یک روز یکدیگر را ملاقات کردند. قبل از اینکه تومانیتینز با دوست پسر جدید‌اش آشنا شد و به او اجازه داد، نامش را روی صورت او خالکوبی کند. این عشق نیست، حماقت است، اما به جای حلقه نامزدی تیفانی، تعهد تاسف باری است که با جوهر محو می‌شود.

 * ران مرغ میلی

آیا ما باید این را بگوییم؟ هر چیزی مرتبط با میلی کوروش اساسا یک اشتباه است، اما میلی کوروش به عنوان یک خالکوبی مرغ دو رگه است؟ مطمئن نیستم اگر به معنایی ستاره باشد، یا به معنای سرگرمی یک جوک باشد، اما صرفنظر از این تصویر قطعا کم خواهد شد چون در نهایت تاسف بارترین خالکوبی خواهد شد.

خوب، اجازه دهید به بعد مثبت قضیه نگاه کنیم.  شروع کننده مکالمه است و برای همیشه تاریخی را جشن می‌گیرد که در آن لحظه مثل مرغ کوروش مایلی برای همیشه برای نسل‌های بعدی مهم خواهد بود.

 * اما چرا؟

بنابراین شما چیز جدید، تازه و منحصر به خودتان را می‌خواهید. شما می‌خواهید جرقه‌ای در این مسیر ایجاد کنید که رقیب خالکوبی انگشتی و طرح گل خواهد بود. انقلابی ایجاد کنید که خالکوبی چیزی باشد که شما تصمیم گرفته اید. تا پیازی زیربغل‌تان خالکوبی کنید.

هرچه شما این هنر خالکوبی را بنامید، خنده‌دار یا ساده، موردی است که شما یک سبزی بدبو زیر بغل‌تان دارید. زیر بازویتان است. مگر اینکه شما شرک باشید و شک کنم هر کسی خودش را با پیاز مقایسه کند.

ن بود که بووی سال‌ها با سرطان می‌جنگید. اما واقعا تا سه ماه قبل از مرگش نفهمید که پایان کار است. در این زمان بووی اصرار کرد که لازوروس خداحافظی نبوده است، و یک اتفاق ساده بوده است. اگر این نسخه خدا شوخی باشد، ما نمی‌خندیم. اما حداقل می‌توانیم هنوز هر 25 آلبوم‌اش را با هم مقایسه کنیم.