روش‌های درمان اگزمای دست چیست؟

روش‌های درمان اگزمای دست چیست؟ اگزمای دست یکی از انواع اگزما و یک بیماری پوستی شایع است. این بیماری همان نشانه‌‌های اگزما را بر روی دست‌ها دارد. عوامل ژنتیکی، آلرژن‌های تماسی و مواد تحریک‌کننده در بروز اگزمای دست دخیل هستند. این بیماری بیشتر در افرادی دیده می‌شود که با مواد شیمیایی و عوامل تحریک‌کننده سر و کار دارند. اگزما دست واگیردار نیست. اما، علائم آن ناراحتی و کمبود اعتماد به نفس بیمار را به دنبال دارد و حتی روی میزان کارایی این افراد تأثیر می‌گذارد. علائم اگزمای دست اگزما (آماس پوست) شرایطی است که در آن پوست دچار خارش، قرمزی، التهاب و پوسته ‌ریزی می‌‌شود.

پاک کردن تاتو ابرو

درمان اسکار آکنه

درمان جای جوش

پاک کردن تاتو با لیزر

پزشکان هنوز دلایل بروز این عارضه را نمی‌دانند. اما این بیماری معمولاً در افرادی که حساسیت (آلرژی) دارند، بروز می‌‌کند. اگزما گاهی ریشه ژنتیکی دارد و ممکن است در بین اعضای یک خانواده شایع باشد. اگر می‌خواهید با روش‌های درمان اگزمای دست آشنا شوید، این محتوا را دنبال کنید.

اگزمای دست چیست؟

قبل از بررسی روش‌های درمان اگزمای دست بهتر است این بیماری پوستی را بشناسیم! اگزمای دست که به عنوان درماتیت دست نیز شناخته می‌شود، یک نوع رایج اگزما است که حدود ۱۰ درصد از جمعیت را تحت تاثیر قرار می‌دهد. ژنتیک، آلرژن‌های تماسی و مواد تحریک کننده در “محرک” این شکل از اگزما نقش دارند. این بیماری اغلب افرادی را که در نظافت، پذیرایی، آرایشگری، مراقبت‌های بهداشتی و مکانیکی کار می‌کنند و ممکن است در تماس با مواد شیمیایی و سایر محرک‌ها باشند، تحت تاثیر قرار می‌دهد. این نوعی درماتیت تماسی است که به دلیل محرک‌های شیمیایی موجود در محیط ایجاد می‌شود. اگزمای دست با درماتیت آتوپیک یا اگزمای نومولار متفاوت است که در اثر ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی ایجاد می‌شود. به دلیل علل آن، اگزمای دست کمتر کودکان را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

اگزمای دست مسری نیست و قابل مدیریت است. شما نمی‌توانید آن را از شخص دیگری «گرفتن» یا به شخص دیگری بدهید. با این حال، علائم اگزمای دست می‌تواند بر عزت نفس فرد و توانایی آنها برای انجام کار تأثیر بگذارد. با گذشت زمان، اگزما دست یک بیماری پوستی است که می‌تواند باعث خشکی پوست، ضعف سیستم ایمنی، شعله ور شدن اگزما در نواحی آسیب دیده و تضعیف موانع پوستی شود.

برخی از علائم اگزمای دست مشابه سایر بیماری‌ها مانند واکنش‌های آلرژیک، تب یونجه، آلرژی‌های غذایی و پسوریازیس هستند، بنابراین مهم است که با یک متخصص پوست تماس بگیرید که می‌تواند وضعیت پوست شما را تشخیص دهد.

اگزمای دست چگونه است؟

انواع اگزما باعث خارش و قرمزی پوست می‌شود. اما برخی، مانند اگزمای دست، کمی‌متفاوت از دیگران به نظر می‌رسند و عمل می‌کنند.

برخی از علائم اگزمای دست به شرح زیر است.

• سرخی
• خارش پوست در ناحیه آسیب دیده
• درد
• خشکی، تا حد پوسته شدن

نوع خاص دیگری از اگزمای دست به نام پومفولیکس یا اگزمای دیسیدروتیک وجود دارد که باعث ایجاد تاول‌های کوچک و خارش دار در کف دست می‌شود. اگزمای دیسیدروتیک زنان را بیشتر از مردان مبتلا می‌کند. اگر فکر می‌کنید که ممکن است اگزمای دیسیدروتیک داشته باشید، با پزشک درمان اسکار خود قرار ملاقات بگذارید. پیشنهاد می‌کنیم برای تشخیص بهتر اگزمای دست مطلب ” تفاوت اگزما و تبخال ”  را نیز مطالعه کنید.

درمان اگزمای دست

بهترین درمان برای اگزمای دست اجتناب از عواملی است که باعث آن شده است. دانستن اینکه کدام مواد باعث ایجاد اگزمای دست شما می‌شود و محافظت از دستان شما در خانه و محل کار می‌تواند به محافظت از پوست در برابر تحریک بیشتر کمک کند. مهمترین چیزی که باید به خاطر بسپارید این است که ثبات داشته باشید. روتین مراقبت روزانه از پوست بهترین دفاع است.

اگر فکر می‌کنید که ماده‌ ای در خانه یا محل کار باعث اگزمای دست شما می‌‌شود، پزشک می‌‌تواند یک «تست پچ» انجام دهد تا ببیند کدام آلرژن‌ها یا محرک‌ها ممکن است مشکل را ایجاد کنند. پزشک شما همچنین می‌‌تواند به شناسایی دقیق رفتارها یا اعمالی که ممکن است در ایجاد اگزمای دست شما نقش داشته باشد کمک کند و به شما کمک کند راه‌هایی برای اصلاح یا اجتناب از آنها پیدا کنید. در برخی موارد، آنتی هیستامین‌ها، بیولوژیک‌ها، کورتیکواستروئیدهای موضعی یا سایر داروهای تجویز شده یا بدون نسخه ممکن است لازم باشد. با این حال، قبل از تصمیم گیری در مورد یک برنامه درمانی، با یک پزشک با تجربه در زمینه پوست صحبت کنید.

روش‌های درمان اگزمای دست چیست؟

اگر نیاز به تمیز کردن دست‌هایتان دارید، آن‌‌ها را با آب ولرم (نه داغ) و پاک‌کننده‌های بدون عطر بشویید. دست‌ها را به آرامی‌خشک کنید و بلافاصله پس از شستن دست‌ها از مرطوب کننده استفاده کنید. موثرترین مرطوب ‌کننده‌‌ها آنهایی هستند که محتوای روغن بیشتری دارند (مانند پمادها و کرم‌ها).

اگر ضد عفونی کردن دست‌‌هایتان ضروری نیست، یک روش شستشوی دست‌های بدون آب را امتحان کنید: از همان پاک‌کننده، اما بدون آب استفاده کنید و بعد از اتمام کار به آرامی‌پاک‌کننده‌های اضافی را پاک کنید. از پاک کننده‌های بدون آب و ضد باکتری که اغلب حاوی موادی مانند الکل و حلال‌هایی هستند که برای دستان شما بسیار سخت هستند، اجتناب کنید.

دستکش‌های نخی را در نزدکی خود نگه دارید تا از دستان خود در حین انجام کارهای روزمره مانند تا کردن لباس‌ها محافظت کنید. وقتی دستکش‌ها کثیف می‌شوند، حتما آنها را با استفاده از مواد شوینده بدون عطر و رنگ بشویید. اگر نوک انگشتان شما تحت تاثیر اگزما قرار نگرفته است، می‌توانید نوک دستکش‌های نخی خود را جدا کنید تا در هوای گرم پوشیدن آنها راحت تر باشد.

هنگام انجام کارهایی که شامل خیس کردن دستان شما می‌شود، از ترکیب دستکش وینیل و آستر نخی استفاده کنید. پس از آن، حتما دستکش‌های خود را از داخل بشویید و بگذارید در هوا خشک شوند. اگر آب وارد دستکش شما شد، فوراً آن را بردارید، دست‌ها را پاک کنید، خشک کنید و با یک دستکش جدید جایگزین کنید.

اگر با غذاهایی مانند سیب زمینی، پیاز، فلفل، گوشت یا میوه‌های اسیدی (مانند گوجه‌فرنگی یا مرکبات) کار می‌‌کنید، از دستکش‌های یکبار مصرف استفاده کنید که بعد از اتمام کار می‌توانید دور بیندازید.

از شخص دیگری بخواهید موهای شما را شامپو کند یا خودتان در حالی که دستکش‌های محافظ (وینیل ضد آب با آسترهای پنبه ای) پوشیده اید، موهایتان را شامپو کنید. از نوارهای لاستیکی در اطراف ساعد خود استفاده کنید تا آب از پایین بازو و داخل دستکش شما عبور نکند.

این کار همچنین می‌تواند به محافظت در برابر درماتیت سبورئیک، اگزما که روی پوست سر تأثیر می‌گذارد، کمک کند.

هنگام انجام کارهای خانه و قبل از شستن و خشک کردن دست‌ها حلقه‌ها را از انگشتان خود بردارید، زیرا ممکن است مواد محرک زیر آن گیر کنند. حلقه‌های خود را اغلب تمیز کنید.

ظروف یا لباس‌ها را با دست نشویید. در عوض از ماشین ظرفشویی و ماشین لباسشویی استفاده کنید. اگر نمی‌توانید از شستن با دست خودداری کنید، این کار را زیر آب جاری انجام دهید و از اسکرابر دسته بلند استفاده کنید تا آب داغ به پوست شما آسیب نرساند.

هنگامی‌که اگزما شما برطرف شد، ممکن است پزشک از شما بخواهد که یک شبه با دستکش از ژل نفتی روی دستان خود استفاده کنید. از دستکش‌‌های مشابه بارها و بارها استفاده کنید، به طوری که همچنان محصول را جذب کرده و در حین پوشیدن، رطوبت را در خود قفل کنند.

برخی از کارهای اساسی که می‌توانید در محل کار برای کمک به کنترل اگزمای دست خود انجام دهید:

از مواد آلرژی زا یا محرک در محصولاتی که در حین کار استفاده می‌کنید اجتناب کنید، مانند پاک کننده‌های صنعتی دست یا پاک کننده‌های ضد آب و ضد باکتری که ممکن است اگزمای دست شما را تحریک کنند یا آن را بدتر کنند. اینها اغلب حاوی موادی مانند الکل و حلال هستند که برای دستان شما بسیار سفت هستند، به خصوص در هنگام شعله ور شدن.

از دستان خود در محل کار با ترکیبی از دستکش‌های وینیل یا نئوپرن سنگین و آسترهای دستکش نخی محافظت کنید. آسترهای نخی و دستکش‌های وینیل را اگر یکبار مصرف نیستند، به طور مرتب بشویید.

همیشه در هر کجا که می‌روید، پاک کننده، مرطوب کننده و داروی دست خود را همراه داشته باشید.

لباس‌ها، وسایل محافظ، ابزار و سطوح کار خود را تمیز و عاری از مواد محرک نگه دارید.

زخم‌‌های روی دست‌هایتان (حتی موارد جزئی) را درمان کنید و آن‌ها را پانسمان کنید تا از تحریک ناشی از آلرژن‌ها یا مواد شیمیایی جلوگیری کنید.

پزشک شما همچنین ممکن است کرم ترمیم کننده سد یا استروئید موضعی را برای کمک به سرعت بخشیدن به بهبود تجویز کند.

چه نوع مرطوب کننده ای برای اگزمای دست مفید است؟

هر چه آب در لوسیون یا مرطوب کننده بیشتر باشد، احتمال بدتر شدن اگزمای دست شما بیشتر می‌شود. مرطوب ‌کننده‌‌ها معمولاً آب بیشتری نسبت به روغن دارند و وقتی آب تبخیر می‌‌شود می‌‌تواند پوست را خشک کند. بهترین مرطوب کننده برای اگزمای دست، پمادهای چرب مانند ژله نفتی است. حتما برچسب را بخوانید تا مشخص کنید کدام مرطوب کننده کمترین میزان آب را دارد.

بلافاصله پس از حمام کردن و هر بار شستن دست‌ها، مرطوب‌کننده را روی دست‌هایتان بمالید.

به یاد داشته باشید که ممکن است چند ماه طول بکشد تا شعله ور شدن آن برطرف شود. حتی اگر دست‌هایتان بدون اگزما به نظر می‌‌رسند، گاهی باید مراقبت‌های ویژه‌ای را برای جلوگیری از بازگشت علائم یا ابتلا به سایر عفونت‌های پوستی انجام دهید.

رژیم غذایی چه تأثیری بر اگزما دارد؟

تاثیر رژیم غذایی بر اگزما در افراد مستعد اگزمای دست، مصرف برخی مواد غذایی خطرناک است و بدنشان را به آزاد کردن برخی ترکیبات سیستم ایمنی تحریک می‌‌کند. با مصرف این غذاها پوست این افراد ملتهب و اگزمایشان شعله ‌ور می‌شود. موارد زیر مواد غذایی هستند که از التهاب پوستی جلوگیری می‌کنند:

غذاهای سرشار از پروبیوتیک: پروبیوتیک‌‌ها باکتری‌هایی هستند که به سلامت روده کمک و سیستم ایمنی مبتلایان به اگزمای دست را قوی ‌تر می‌‌کنند. بعضی انواع ماست و نیز مواد غذایی و نوشیدنی‌های تخمیر شده (مانند نوشیدنی کفیر) پروبیوتیک دارند.

ماهی: ماهی یک منبع طبیعی سرشار از اسیدهای چرب امگا ۳ است. این غذا ضد التهاب است. ماهی سالمون، نوعی ماهی تن (الباکور)، ساردین و شاه ماهی بهترین منابع امگا ۳ هستند

غذا‌های غنی از فلاونوئیدهای ضد التهاب: میوه‌ها و سبزی‌های رنگارنگ مانند سیب، کلم بروکلی، گیلاس، اسفناج و کلم پیچ سرشار از فلاونوئیدهای ضد التهاب هستند. اگزمای ناشی از حساسیت به غذا معمولاً، حدود ۶ تا ۲۴ ساعت پس از خوردن یک غذای خاص اتفاق می‌افتد. گاهی، ممکن است این واکنش‌ها دیرتر بروز کنند.

برای اینکه مشخص شود به چه غذاهایی حساسیت دارید، پزشک اغلب رژیم غذایی حذفی را به شما پیشنهاد می‌‌کند. این رژیم شامل پرهیز از مصرف غذاهای رایجی است که باعث ایجاد اگزما می‌‌شوند. برای این کار، لازم است ابتدا تمام مواد غذایی مشکوک را از رژیم خود حذف کنید و پس از رفع یا کاهش علائم اگزما، به آرامی‌یک نوع ماده غذایی را به رژیم خود اضافه کنید. سپس، ۴ تا ۶ هفته علائم اگزما را در خود بررسی کنید. اگر علائم اگزمای دست در شما شدت یافت باید مصرف آن ماده غذایی را به سرعت متوقف کنید. اگر تغییری ایجاد نشد می‌‌توانید نتیجه بگیرید آن ماده غذایی خاص برای شما محرک اگزما نبوده است و سپس به همین ترتیب به سراغ ماده غذایی بعدی بروید و آن را بررسی نمائید. مواد غذایی مرکبات، گوجه فرنگی، تخم مرغ، لبنیات، سویا، گلوتن یا گندم و برخی انواع آجیل ادویه‌هایی مانند وانیل، میخک و دارچین برای بسیاری از افراد، محرک بیماری اگزما هستند.

کلام پایانی

اگر دچار اگزمای دست شده‌اید، لازم است صبور و بسیار دقیق باشید. هر چیزی که با دست شما تماس پیدا می‌‌کند، اعم از آب، هر نوع شوینده، هر نوع محصول پوستی، لباس، ملحفه، حتی محصولاتی که برای موهای خود استفاده می‌‌کنید، وسایلی که با دست جابجا می‌‌کنید و کلاً هر چیزی ممکن است محرک بروز یا شدت گرفتن علائم اگزمای دست شما باشد. پس دقیق باشید و عامل یا عوامل تماسی را شناسایی کنید تا بتوانید در حد ممکن از آن‌ها پرهیز نمائید.